First.

- Hahahaha. Jesteś pojebany. - powiedziałam do Lucasa, który siłą przytrzymywał mnie na łóżku.
- A ty jeszcze bardziej. - powiedział i wypiął do mnie język. Przestałam się szarpać i próbowałam normalnie usiąść na łóżko. - Tylko nie mów, że się obraziłaś. - powiedział.
- Nie, nie obraziłam się. - zaśmiałam się. - Tylko brzuch mnie ze śmiechu boli. - powiedziałam.
- Okej, to o której przychodzi Madison z Joshem? - zapytał.

- Po siedemnastej. - odpowiedziałam.
- A która jest? - zapytał. - W pół do 4.

- Puk, puk. - powiedziała moja mama, która weszła do pokoju.
- Co tam mamo? - zapytał. "Głupek" - pomyślałam.
- Cassandro masz gościa. - powiedziała moja rodzicielka. - Tak ? A kogo ? - zdziwiłam się.
- Nie wiem. Przyszedł jakiś chłopiec do ciebie. - powiedziała. Zdziwiłam się, bo oprócz Mad i Josha, nikogo innego nie zapraszałam. Powiedziałam do Lucasa, żeby na mnie poczekał, a ja pójdę sprawdzić kto to. Gdy schodziłam po schodach w drzwiach wejściowych zobaczyłam jakiegoś wysokiego bruneta. Nie widziałam kto to był, bo był odwrócony do mnie plecami. - Hej, a ty kim... - brunet odwrócił się twarzą do mnie. - Boże. - zacięłam się. W drzwiach wejściowych stał sam Ash James Sharon. Kapitan drużyny futbolowej.
Nieziemskie ciacho, bóg seksu i najbardziej pożądany chłopak w szkole stał w drzwiach do mojego domu.
- Cześć Cassie. - powiedział. 

- Co ty tu robisz ? - wydukałam z siebie nadal stojąc na schodach.

- Nie zaprosisz mnie do środka ? - zapytał.

- Ah, sorki. Proszę wejdź. - powiedziałam. On dziwnie się uśmiechnął, ale po chwili wahania przestąpił próg moich drzwi. 

- Miło cię widzieć. - powiedział.

- Ciebie również. - powiedziałam. - Ale nie odpowiedziałeś na moje pytanie. 

- Przyszedłem zapytać się ciebie czy... - zawahał się.
- Tak ? - zapytałam.
- Czy nie wyszłabyś gdzieś dzisiaj ze mną. - powiedział. Nie wierze! Gwiazda mojego liceum chce umówić się ze mną na randkę! Co to? Prima Aprilis?
- Oh. Przykro mi, ale mam na dzisiaj plany. - powiedziałam spuszczając głowę.
- Aha. - powiedział, ale w jego głosie słyszałam nutkę zawodu. - To ja już pójdę. - powiedział i skierował się w stronę drzwi. "Szybko, biegnij za nim! Nie zmarnuj takiej szansy!" - krzyczał mój mózg.
- Poczekaj. - powiedziałam i w momencie złapałam go za nadgarstek. - Ale wiesz, jutro mam wieczór wolny. - powiedziałam i uśmiechnęłam się ciepło. Ash odwzajemnił ten uśmiech.
- To wpadnę po ciebie o 17, okej ? - zapytał.
- Jasne.- odpowiedziałam i patrzyłam jak wychodzi z mojego domu. "Nie mogę w to uwierzyć, że największe ciacho z mojej szkoły chce się ze mną umówić. To jakiś cud." - w mojej głowie było tysiąc myśli na minutę.
- I kto przyszedł ? - zapytał Lucas gdy weszłam do pokoju.
- Ymm. co ? - zapytałam.
- Pytałem się kto przyszedł ? - powtórzył.
- Aaa. Ash. - powiedziałam.
- A czego on tu szukał ? - zapytał ostro.
- Nic, co się tak wściekasz od razu.
- Nic. - powiedział krótko. - Ja już pójdę. - powiedział.
- A co z naszym wieczorem ? - zapytałam.
- Wpadnę potem. - rzucił i wyszedł. Zdezorientowana usiadłam na łóżku. "O co mu chodziło?" - pytałam siebie. Nie rozumiałam już tego chłopaka, raz był miły, opiekuńczy, a czasami po prostu trzymał mnie na dystans. Między nami coś się zmieniło, a ja nie wiem co.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

No to taki pierwszy. mam nadzieję, że się spodoba.. :))
Liczę na szczere komentarze xx.
P.S. Przepraszam, że taki krótki, ale musiałam coś dodać,

a u mnie jest tymczasowy brak weny. :c